Okrutnik. Dziedzictwo krwi

-yjecie w przekonaniu, -e strzygi, w-pierze, topielcy i po-udnice istniej- tylko w ludowych podaniach? To b--d! Te pot-pione dusze snuj- si- po ziemi, uprzykrzaj-c ludziom -ycie i czyhaj-c na dogodny moment, by ich skrzywdzi-. Jest jednak kto-, kto mo-e stan-- w obronie niewinnych i bezbronnych, zapewniaj-c ochron- przed s-owiäskimi demonami - Okrutnik, cz-owiek obdarzony przez bogów wielk- odwag-, sprytem i intuicj-, pozwalaj-c- wytropi- czyhaj-ce w kniei wrogie istoty.Jest tylko jedno pytanie: czy b-dzie w stanie sam zapobiec apokalipsie, gdy pewnego dnia rozw-cieczone demony postanowi- opu-ci- lasy i wtargn-- do -wiata ludzi?Dziewczyna stan--a i odwróci-a si- do Stanis-awa. Patrzy-a mu w oczy, a w ko-cu go pocäowäa. Pocäunek by- szybki, ale intensywny. Ugryz-a przy tym Stanis-awa w warg-, jednak nie przeszkadzäo mu to. Wr-cz bardziej podnieci-o. Odsun--a si- od niego i -ci-gn--a bluzk-, ukazuj-c mäe, ale bardzo ksztätne, piersi. Stanis-aw poczu-, jak twardnieje mu m-sko--. Wyci-gn-- r-k-, by przyci-gn-- do siebie dziewcz-, a gdy dotkn-- jej skóry, okazäa si- w dotyku -liska, jakby oblana -luzem.- Co jest? - zbli-y- d-o- do nosa i poczu- okropny smród. Gdy ponownie spojrzä na dziewczyn-, prawie ugi--y si- pod nim kolana. - Co jest, kurwa?!Stäa przed nim baba wodna w cäej okazäo-ci. Dä si- nabrä na jaki- czar, jak to mo-liwe?! Nigdy nie pozwoli- si- omami- -adnemu stworowi, a teraz taka paskuda. -miäa si- odrzucaj-co, jakby by-a ropuch-. Jej piersi teraz si-gäy kolan, cäe ciäo miäa pokryte parchami.-