Alevlerin Arasindan

Bir trajedinin ardindan hatirladiginiz seyler oldukca tuhaftir. Ev yerle bir olurken kulaklari sagir eden patlama. Karimi ararken yasadigim felc edici korku.
Onu disari tasirken gözlerimi yakan kör edici duman. Ama hayatimin geri kalaninda ruhuma kazinacak olan sey, kollarimdaki kadinin karim olmadigi gerceginin sarsici farkindaligi olacakti.
Sadece Bree ve ben hayatta kalmistik. Ikimizin de o geceden sonraki hayatina yasamak denirse tabii Gidecek baska yeri olmayan bekar bir baba olarak onun misafir evine tasindim. Ve bir sekilde, sucluluk duygusu ve kederle, beklenmedik bir ekip olusturduk.
Yillar sürdü ama gülümsemesinin yavas yavas geri dönüsünü izledim, yavas ve hayat degistirici bir hal alisini. Beraber saatlerce, hic konusmadan disarida oturabiliyorduk ve bu bile gögsümdeki büyük boslugu yeni bir hayatla dolduruyordu. Onu o yangindan ben cikarmis olabilirdim ama gercek suydu ki, beni kurtaran kisi Breeydi. Biz iyilestikce, gecmisin sirlari ve yalanlari küllerin icinde yeniden tutusma tehdidiyle yanmaya basladi.
Askimiz alevlerden dogmustu ve birlikte alevler icinde
yanip tutusacaktik.