Alleen de wind weet waar ik ben

Om het overlijden van zijn vader te verwerken besluit Bart zijn rugzak te pakken en te verdwijnen in de hem bekende Canadese wildernis. Zijn plan is eenvoudig, vanuit een Inuit kamp aan de arctische kust van de Yukon wil hij dwars door de wildernis zuidwaarts trekken tot een kleine nederzetting in Brits Columbia. Het zal een monstertocht van 2000 kilometer te voet worden.
Het eerste traject loopt over de moerassige toendra. Zijn geest komt daar tot rust, zijn zintuigen worden scherper en registreren alles wat zich in zijn omgeving afspeelt. Dan volgen de ondoordringbare wilgenbossen, uitputtende naaldwouden, de bergen, rivieren en steile ravijnen. Niets -moet- meer, behalve de winter voorblijven. Hij trekt door onbeschrijflijk mooie gebieden en ontmoet naast de vele dieren ook een enkele keer zeer gastvrije mensen in de wildernis. Zijn lichaam raakt zwaar vermoeid maar een innerlijke energie stuwt hem voort. De unieke vrijheid van de wildernis geeft hem de gelegenheid om het een en ander te verwerken en zijn persoonlijke weg te volgen. Gedurende de tocht beleeft hij, soms iets te, spannende momenten met grizzlyberen, wolven, kariboes, reusachtige elanden en ander wild.