Kötü Cocuk 2;Bas Belasi

BIZ AYNI DILDEN KONUSUYORUZ. HEM DE SUSARAK...
Her seyin degisebilecegini ögretiyordu bana yasadiklarim. Babamla, yoklugundan duydugum aci
yüzünden aramiza cektigim buzdan duvarlari eritiyorduk yavas yavas. Meric ile iliskimizse baska bir
seyirdeydi; artik onun sirrini biliyordum. Herkes karsimizda dururken, ben o kahverengiliklerde gördügüm
masum cocuga inandigim icin herkesi karsima almaya hazirdim.
Ama belki de yaniliyordum. Belki daha da karanliklara itiyordum onu. Benim beyazligimi dengelemek
icin daha cok bulasiyor olabilir miydi karanligina Bir seyler yapmaliydim. Mericin iyiligi icin, bizim
icin... Ben kendimce planlar yaparken, Mericin cikmasini umdugum o karanligin icinden sürpriz birinin
hayatima girmesine hic hazirlikli degildim.
Aklim karmakarisik olsa da kalbim hep ayni seyi haykiriyordu. Minik beyaz noktanin, tüm o siyahliga iyi
gelecegine hala inaniyordum. Bir anda icine düsüverdigim o siyah tuvali aydinlatacagimi...
Seni asla birakmayacagim, Meric. En saf halinle bana geliyorsun.
Sen de kurtulmayi istiyorsun. Biliyorum. Senden asla vazgecmeyecegim.