WPROWADZENIE DO TEORII PIER¿CIENIOWEJ KLASTRÓW CHEMICZNYCH

Ta ksi--ka jest kulminacj- teorii klastrów i rozszerza j- na klastry z wieloma pier-cieniami. Opiera si- ona na okre-leniu liczby klasterów K = n+t. W poprzednich pracach struktury izomeryczne by-y konstruowane przy u-yciu K=n+t, to znaczy, -e n elementów szkieletowych tworzy-o n-stronn- figur-, do której wstawiano t po--cze- szkieletowych, tworz-c struktur- szkieletow- (jeden pier-cie-). Dalsza analiza klastrów opartych na w-glowodorach i ich krewnych ujawni-a, -e n elementów szkieletowych mo-e tworzy- wi-cej ni- jeden pier-cie-, który nie jest wielo-cienny. Wygl-da na to, -e elementy szkieletowe z k-2,5 maj- tendencj- do tworzenia wielo-ciennych klastrów. Teoria pier-cieniowa jest u-yteczn- koncepcj-, poniewä wyjänia, w jaki sposób n elementów szkieletowych i ich powi-zania klastrowe s- rozmieszczone w wielu pier-cieniach klastrów. Ponadto wprowadzono inn- koncepcj- zwan- "mutacjami pier-cieniowymi", aby wyjäni- ró-ne typy klastrów i izomerów, które hipotetycznie mog- by- generowane z klastra macierzystego. Zaobserwowano równie-, -e wi-zania t mog- by- wykorzystywane do tworzenia wi-zä pi lub mostków w klastrach opartych na w-glowodorach.

Enos Masheija Rwantale Kiremire uko-czy- studia licencjackie na kierunku chemia na Uniwersytecie Wschodniej Afryki, Makerere University College w Ugandzie w 1970 roku. Miä okazj- by- krótko nauczany przez inspiruj-cego wybitnego chemika, profesora C.A. Coulsona. Pó-niej obroni- doktorat na Uniwersytecie w Nowym Brunszwiku, który uko-czy- w 1977 roku.