Wilk z Santiago de Compostela

"Wilk z Santiago de Compostela" to oddech nieznanego, droga, która rozpościera się poza granice fizyczne. To historia mężczyzny, który, niosąc pięcdziesiąt lat wątpliwości i milczenia, wyrusza na slynne pielgrzymowanie do Santiago de Compostella. Jednak to, co początkowo wydaje się zewnętrzną podróżą, stopniowo ujawnia się jako wyprawa ku niewidzialnemu, twarzą w twarz z cieniami, które nigdy nie mialy odwagi spojrzec.
Każdy etap to walka - z zmęczeniem, przeszywającym bólem dlugich marszów, zimnem, które tnie zimowe poranki. Ale przede wszystkim to walka z samym sobą. Z każdym krokiem, wspaniale krajobrazy Hiszpanii odslaniają ukryte prawdy: trwale wątpliwości co do przeszlości, milczące niepokoje wobec przyszlości i ten nieuchwytny ciężar uplywającego czasu.
Za zakrętem lasów i stepów pojawia się wilczyca. Jest tam, cicha, tajemnicza, skryta w cieniu. Timora, wilczyca, zdaje się podążac za jego krokami, obserwowac, oceniac, a może prowadzic. Czy jest rzeczywista? Czy jest symbolem? To nie ma znaczenia. Uosabia to, co umyka, to, co nas goni i wyprzedza. Jest tym, co nosimy w sobie, nie rozumiejąc do końca.
Droga nie daje się opanowac. W miarę jak postępuje, pewności znikają, oczekiwane odpowiedzi umykają. Pielgrzym odkrywa, że to nie cel ma znaczenie, ale to, co zostaje porzucone na drodze: lęki, maski, iluzje. Ale aby dotrzec do końca, najpierw trzeba przejśc przez nieznane, przez ten glęboki las, w którym wszystko może się objawic - lub zniknąc.
"Wilk z Santiago de Compostela" to oda do nieznanego, do introspekcji i mocy wątpliwości. Dla tych, którzy czują się wezwani przez pytania, których nie odważają się zadac, dla tych, którzy szukają sensu lub tchu, ta opowieśc wytycza drogę. Gdzie prowadzi, odkryje to tylko ten, kto wyruszy w drogę.