Ecce Homo

Friedrich Nietzschenin Ecce Homo adli bu kitabi, otobiyografik eserler geleneginden farkli, sira disi bir metindir. Ayni zamanda onun düsünsel serüvenini tamamlayici bir niteliktedir.
Nietzsche, Ecce Homoyu yazarken henüz kirk dört yasindadir ve akil hastaligi da ilerlemistir. Bu dönemde yeni bir yazma bicimine duydugu ihtiyac onu bir yabancilasma deneyimi arayisina yönlendirir. Bu arayis Ecce Homoda yüksek bir sanatsal ifade bilincine sahip, dizginlenmemis, celiskilere acik ve radikal bir alaycilik tonu tasiyan bir üslup olarak karsimiza cikar. Böylece, Avrupa kültürünün o dönem icinde bulundugu kriz, Nietzschenin otobiyografik hesaplasmasinda kendi kisisel bunalimi haline dönüsür.
Nietzschenin en büyük sanatsal yaratisi kendidir ve otobiyografik bir metin olarak Ecce Homo, 20. Yüzyilin düsünsel akimlarini etkilemis olan en taninmis temel eserlerden biridir.