Kalp Zamani

Bazen buradan ayrilmaktan ve Parise gitmekten, ellerimi tuttugunu, bana ciceklerle dokundugunu hissetmekten baska bir sey arzulamiyorum, sonra nereden geldigini, nereye gittigini de bilmek istemiyorum. Benim icin sen Hindistanlisin ya da daha da uzak, karanlik, kahverengi bir ülkeden; benim icin cölsün sen, denizsin, sir olan her seysin. Hala hicbir sey bilmiyorum senin hakkinda ve bu yüzden senin icin korkuyorum, bizlerin burada yaptigi herhangi bir seyi senin yaptigini hayal edemiyorum, ikimiz icin bir saray kurmali ve o sarayin icinde benim sihirli efendim olabilmen icin seni yanima almaliydim, orada halilarimiz ve müzigimiz olacak, orada aski bulacagiz.
Sik sik düsündüm, senin en güzel siirin Corona, her seyin mermere dönüstügü ve ebedilestigi bir anin cok önceden kusursuz bir bicimde gerceklesmesi o. Ama buradaki ben icin zaman olmuyor. Elime gecmeyecek bir seye aclik duyuyorum, her sey sig ve tatsiz, yorgun ve daha kullanilmadan yipranmis.
Agustos ortasinda Pariste olacagim, birkac günlügüne. Neden, niye sorma bana, ama benim icin orada ol, bir aksamligina ya da iki, üc... Beni Seine Nehrine götür, kücük baliklara dönüsene ve birbirimizi yeniden taniyana kadar bakalim sularina.