Babam Atlas Bir Göc Romani

Kirlangicti masalimin adi..Lacivert kanatlarini, bir yarim soluk alip sehirler dolandigini, diger kuslar gibi muhannete muhtac yasamadan sahil sahil, ülke ülke, deniz deniz gezdigini, evi gagasinda,daha hava sogumadan yavrular büyüttügünü, bir dirhem yemi kücücük kursagina doldurup,kitalar asan,bu on binlerce yillik göcmeni anlattim...Anlattikca, her bir mülteci, her bir göcmen, karanlikta birer kirlangica dönüstü, yumdular gözlerini, issiz aksamin karanligini yirtip attilar, yükseldiler göge,kollari lacivert bir cift kanat oldu, bellerine kadar cektiler ayaklarini, yillardir durmadan yürüyen su perisanlarin her birinde bir taban agrisi, bir yürek sizisi gecmek bilmeyen..Bir kanat anlattim onlara, kalplerinden telekleri fiskiran bir cift kanat cikartirdim onlara...Kirlangiclar gibi mor ve lacivert hepimiz, yaralarimiz...Dostlarim kardeslerim dedim onlara, gökyüzü bizim...Yani ülkelerini, yurtlarini sirtlarinda var edenlerin...Haydi vurun kanatlarinizi, avcilar sacmalar doldursa da karinlariniza ucun, sahinler avlasa da, güvercinler kovsalar da ucun...Bir yurt ariyorsa kirlangic yanilir..Yurt sevmektir, sevebilmektir, kücücük zayif bedeninde koca bir gönül tasiyabilmektir, bir gün geri dönülebilen degil her gün düslenebilen bir dönümlük kocaman bir ülkedir...Yurt kalbimizdir, göctükce daha cok ve daha gür vuran kalbimizdir.Dayak da yesek, eziyet de görsek, gökyüzünü bastan basa cark dönebilmektir yurt...Yurt dedigimiz, yanimizda kanat cirpan bir baska kirlangicin kalbidir...