Cam Bariyer

Ay, hala bütün cömertligiyle yolumu aydinlatiyor. Ve sonra nefesimin kesildigini hissediyorum heyecandan. Cünkü orada, iste tam karsimda Ürkütmemeye calisarak Ele yaklasiyorum. Bir tül gibi saliniyor rüzgarda. Üzerinde kimligini belli edecek tek bir iz yok. Duaya acilmis gibi göge bakiyor. Neden sonra beni fark edip, O diyor. Kendini yok etti Geriye sadece ben kaldim Bir an saskinliktan ne diyecegimi bilemiyorum. Ama o, umursamiyor ve tekrar göge dönüyor. Saskinligim gecince Demek onu taniyordun diyorum. Hayir diyor. Sesi buz kadar kati. Tanimiyordum O da tanimiyordu kendini Bir süre öylece durup susuyoruz. Ve ben, o el olmak istiyorum Bir el, göz, parmaklar ya da saclar. Boyumuz, kilomuz, zevklerimiz Nasil tanimlanir bir insan Daha önce hic görmediginiz sekilde yeniden tanimlaniyor, betimleniyor bu hikayelerde. Sehirde yasayan insanlarin varliklarini unuttugu, fark edemedigi uzuvlarinin degisimlerini, yeni hallerini anlatiyor. Ya da siradanlasan dis görünüslerimizden siyrilamayisimizi. Her birimiz mahkm olarak bitimsiz bir umursamazlikla tüketiyoruz zamani sehirde. Bizi özgürlügümüze tasiyacak olan zamani tüketiyoruz. Yükselen trendleri, ölümsüzlügü, küllerinden dogan Ankayi yeniden anlatiyor; efsanelerden gerceklere, gerceklerden efsanelere dökülüyor. Hayal gücünün sinirlarini zorlayan hikayeler Cam Bariyerde.