Pie¿ni wydmowej trawy

Morze zabiera wiele, lecz w swej hojno-ci dwakro- tyle oddaje.Na jednej z wysp pó-nocnego morza, w osadzie wzniesionej z gä-zi, traw i piasku, -yje nieliczne plemi-. Kädego dnia m--czy-ni wyruszaj- na po-ów, by zapewni- po-ywienie swoim rodzinom, kobiety zä wyplataj- z gi-tkich -d-be- maty i kosze. Równowaga w osadzie zostaje zachwiana, gdy morze wyrzuca na brzeg wychudzonego cz-owieka zdobionego -usk- ryby.Obcy zostaje powierzony opiece wy--czonej ze spo-eczno-ci dziewczyny, razem z któr- poznawä zaczyna wszystkie zwyczaje, tradycje i wierzenia. Kolejne miesi-ce pokä-, czy obecno-- przybysza okäe si- b-ogos-awie-stwem czy przekle-stwem, a spo-eczno--, do tej pory jednomy-lna i zgodna, b-dzie musiäa odpowiedzie- sobie na fundamentalne pytania, których wcze-niej nikt nie odwäy- si- zadä...Przyby- do nas zrodzony przez samo morze! Przyby- do nas, zapomniawszy swojego imienia, by-my przyj-li go, odzieli; by-my nazwali go jednym z nas! Kto wyliczy -aski, jakie dla nas wyjednä, gdy jego -ód-, sporz-dzona z drewna dobytego z toni, wchodzi-a pomi-dzy fale, jak -adna spo-ród naszych nios-a go w dó-, w dó- ku starej Ume? Tak! I my wobec niej staniemy! Kto z nas powróci jednak na te same brzegi? On jeden powracä! Jemu jednemu zostäo to darowane! P-yn-- ku g--binom, nios-c nasz g-os, podobny do tl-cych si- w-gli - powracä ku górze, nios-c g-os pot--niejszy od wielkiego ognia; g-os samego morza!-