De schreeuw van de natuur

Deze kleine tekst biedt een bedachtzame rondleiding door de plaats die bloemen innemen in de cultuur, door hun verborgen kracht en door hun verbazingwekkende weerstand op symbolisch, empirisch en zelfs therapeutisch niveau. Na het beschrijven van enkele momenten en gebieden waarin bloemen een fundamentele rol hebben gespeeld en nog steeds spelen, worden de avatars die zij ervaren in geglobaliseerde samenlevingen getoond. Vanaf het ontstaan van het onmogelijke van een blauwe roos gaat de reflectie in op de paden die leiden naar de prangende en paradoxale problemen die voortkomen uit de hedendaagse wetenschappelijk-technische beschaving. Technoscience die, in alliantie met het kapitalisme in zijn huidige stadium, technocratie wordt. De blauwe roos verschijnt dus als het vriendelijke gezicht van een verwoestende kracht die geen grenzen wil kennen en daarom onze manier van zijn in de wereld uitdaagt, afwijzend en roofzuchtig ten aanzien van de biodiversiteit op grote schaal. Het lijkt erop dat alle capaciteit om na te denken en te luisteren naar het leven van dieren en planten verloren is gegaan. Het geraas van de natuur wordt echter steeds intensiever. De blauwe roos wil ons iets vertellen, hij verzet zich zodat we er naar kunnen luisteren. Zullen we het doen?

Dokter in de Filosofie. Doctoraal diploma van USAL. Doctoraat aan de UNED, met het proefschrift: "Prolegomena voor een filosofische grondslag van de Ecologie". Professor aan de Universidad de Buenos Aires, Universidad Nacional de Tres de Febrero en universitair docent aan de Fundación Centro Pscicoanalítico Argentino. Auteur van artikelen en boekhoofdstukken.