Dostluk ve Yaslilik

Dürüstlügün gücü; bize kendini hic görmedigimiz insanlarda dahasi var düsmanda bile sevdirtecek kadar büyükse dost olabilecegimiz kimselerde erdem ve iyilik sezdigimiz zaman ruhlarimizin eyleme gecmesine nicin sasmali Gerci bu sevgi, görülen iyilikle, sezilen ilgiyle ve bunlara eklenen aliskanlikla güclenir sonunda ruhun ilk kimildanisi ve yakinlasmasi bunlarla birlesince, insanda büyük ve hayran olunacak bir sevgi alevlenir. Dostlugun gücsüzlükten, herkesin kendisinde olmayan seyleri bir baskasindan elde etmek isteginden dogdugunu söyleyenler, dostlugu gereksinim ve zorunluktan dogmus saymakla, ona cok asagi ve hic de soylu olmayan bir dogus vermis olurlar. Bu böyle olsaydi kendisini en gücsüz duyan kimsenin dostluga en uygun olmasi gerekirdi. Oysa ki durum bambaskadir. Bir insanin kendisine güveni ne denli tamsa, hicbir seye gereksinmeyecek, her seyin yalnizca kendisinde bulunduguna inanacak denli erdem ve bilgelikle donanmissa, o denli dost edinmek ve dostunun yakinligini kazanmakta kendisini gösterir.