MICHA¿ÓWKA

MICHA-ÓWKA
MOJA MA-A OJCZYZNA
Autor:
MARIAN DZIWISZ
POWINNO--
Pami-- o czasach minionych
jest powinnöci- kädego cz-owieka.
Bez niej, jak drzewo wyrwane z ziemi
- wi-dnie i usycha.
Bo chociä kädy, kto si- z matki rodzi,
traci p-powin-, ale wtedy jü
w swoich genach nosi - rodu histori-.
Kiedy jest doros-y - opuszcza matk-, ojca,
staj-c si- cz-onkiem spöecznöci,
z która now- rzeczywistö- tworzy,
lecz w swej pami-ci nosi wszystko,
co mu rodzice i bliscy powiedzieli,
wszystko czego döwiadczy-
w swych dzieci-stwa czasach,
w swojej mäej ojczy-nie
w której si- urodzi-.
O jej losach -wiadczy nawet wtedy,
gdy j- opuszcza i w -wiat si- przenosi.
Nawet wtedy, gdy jej nazw- z mapy wymazano
jak mojej Michäówki, gdy w 1946 na skutek reform
wcielono do Michäowic, wytyczaj-c nowe granice.
Wtedy na planach i mapach zmieniono nazw- na
- Michäowice III.
Lecz akta chrztów, -lubów, pogrzebów
z köciöa w Naramie - w Iwanowicach
na zawsze zostäy.
W urz-dzie nowej gminy nikt nie ma poj-cia
czym i gdzie by-a owa Michäówka,
która w akcie urodzin istnieje.
Z tego, to te- powodu, wspomnienia te pisz-,
aby ci, którzy po tej dacie w niej si- urodzili,
lub te- przybyli do niej z ró-nych kräców ziemi
- wiedzieli, -e ludnö- tej na której -yj-
Polsce królewskiej s-üy-a.
Kraków. Lipiec, 2022.