Bo¿a (nie)doskona¿o¿¿

Literatura, jako zjawisko typowe dla sfery tego, co nieprzekraczalne, artystyczne, jest cz-sto konfigurowana jako mo-liwa alternatywa dla dialogu mi-dzy jednostk- a jej bezpo-redni- rzeczywisto-ci-, przy czym rola jednostki obejmuje zarówno postä autora, jak i czytelnika, poprzez relacj- czasami kierowan- przez interpretacj-, kontestacj-, rekonfiguracj-, a nawet jako strategi- sublimacji - cz-sto jedynego mo-liwego sposobu bycia w -wiecie - aby ustawi- si- w obliczu codzienno-ci, która jest tak sprzeczna z si-- witaln-, z organiczno-ci- kädej -ywej istoty, by- mo-e z ludzk- natur- - mechanizmami ucieczki od opresyjnych i dehumanizuj-cych do-wiadcze-, bardziej ni- pot--n- i skuteczn- broni- walki. To w-änie w tym codziennym -yciu Augustyn z Hippony i José Saramago odkryli surowy materiä dla swoich pism. Niniejszy artyku- ma na celu zbadanie, w jaki sposób autorzy, którzy s- tak daleko od siebie, stali si- silnymi interpretatorami swoich rzeczywisto-ci, t-umaczami i g-osicielami tak szczególnych -wiatopogl-dów, zbli-aj-c swoje teksty do siebie poprzez badanie dialogicznego charakteru, który kieruje ich dyskursami, aby zrozumie- przeplatanie si- wypowiedzi, krzy-owanie si- tekstów.

Nauczycielka j-zyka portugalskiego w ramach krajowego programu nauczania, w szköach podstawowych i -rednich, a tak-e na poziomie mi-dzynarodowym, w ramach programu IGCSE (Cambridge) i IB Diploma Programme, na kursach literatury i j-zyka oraz literatury). Jest osob- oceniaj-c- mi-dzynarodowy egzamin IB Diploma z j-zyka portugalskiego dla programu j-zykowego i literackiego oraz badaczk- w dziedzinie dyskursu literackiego.